Nie ulega wątpliwościom, że magnez stanowi niezwykle istotny składnik codziennej diety. Wiele osób decyduje się na zakup leków OTC i suplementów diety z magnezem, aby pokryć dzienne zapotrzebowanie organizmu. Niemniej jednak na rynku można spotkać preparaty zawierające magnez w rozmaitych formach. Na czym polega różnica między chelatem magnezowymi a pozostałymi postaciami tego pierwiastka? Które sole magnezu okażą się najlepszym wyborem?

Chelat magnezu – co to jest i jakie są jego cechy?

Mianem chelatu magnezu określa się związek magnezu z podwójną cząsteczką aminokwasu. Mówiąc o chelacie magnezowy najczęściej chodzi o diglicynian magnezu, który jest wynikiem połączenia dwóch cząsteczek glicyny z pierwiastkiem za pomocą wiązania chelatowego. Najczęściej wspominane zalety związku glicyny z magnezem to:

• Dobra przyswajalność, która wynosi około 25%.
• Chelat magnezu jest postrzegany jak związek o niskim poziomie ryzyka występowania rozwolnienia i tym samym poleca się go do długotrwałego stosowania.
• Wiązania chelatowe gwarantują magnezowi ochronę przed kwaśnym środowiskiem żołądka, co sprawia, że poziom strat w jelicie cienkim będzie stosunkowo niewielki.

Innym typem chelatowanego magnezu jest jego tzw. treoninian, który powstaje wskutek połączenia pierwiastka z dwiema cząsteczkami treoninanu będącego jednym z metabolitów witaminy C. Treoninianowi magnezu przypisuje się wyjątkowo dużą skuteczność w pokonaniu bariery krew-mózg, co zdaniem specjalistów jest wyjątkowo pomocne np. w kontekście redukcji stresu czy wsparcia kondycji psychicznej.

W sprawie chelatów nie można zapomnieć o taurynianie magnezu. Ten rodzaj chelatu jest często opisywany jako bardzo dobra opcja dla osób z problemami sercowo-krążeniowymi. Choć postać ta jest dobrze wchłaniania, to poziom przyswajalności sięga zaledwie 9%.

Co jest główną wadą chelatów magnezu? Przede wszystkim niewielka ilość badań naukowych, które stanowiłyby dobitny dowód na korzyści z ich stosowania.

Sole magnezu – co wybrać, a czego unikać?

Od długiego czasu lekarze, farmaceuci i dietetycy rekomendują sięgać po preparaty, które oferują dostęp do organicznych soli magnezu. Niekwestionowanym liderem jest połączenie kwasu cytrynowego z trzema cząsteczkami pierwiastka, które gwarantuje użytkownikowi wchłanianie magnezu na poziomie osiągającym nawet 90%. Niemniej jednak należy wspomnieć, że kwas cytrynowy przejawia działanie przeczyszczające, co może okazać się niekorzystne np. dla osób ze skłonnościami do biegunek czy wrażliwym przewodem pokarmowym.

Inne i równie wartościowe organiczne sole magnezu to:

• mleczan magnezu,
• jabłczan magnezu.

Niestety zdecydowana większość suplementów diety oferuje dostęp do nieorganicznych soli magnezu, co wynika z faktu, że cena takich surowców jest zdecydowanie mniejsza od wcześniej opisanych. Do tej grupy zalicza się węglan i tlenek magnezu. Szczególnie złą sławą jest owiana ta ostatnia postać, która zdaniem wielu specjalistów jest po prostu bezwartościowa, co jest uwarunkowane sięgającą zaledwie 4% przyswajalnością.

Chelaty magnezu w aptekach – przykłady

Do przykładowych preparatów z chelatem magnezu można zaliczyć:

• Olimp Labs Chela-Mag B6
• YANGO Taurynian Magnezu
• Swanson Taurynian Magnezu
• Allines L-Treoninian Magnezu

Kiedy warto sięgnąć po preparaty z magnezem?

Głównym wskazaniem do stosowania leku lub suplementu z magnezem jest jego niedobór w codziennej diecie. Zbyt niski poziom magnezu może skutkować m.in. mimowolnymi i bolesnymi skurczami mięśniowymi, zwiększonym odczuwaniem zmęczenia, pogorszeniem koncentracji, rozdrażnieniem czy obniżeniem nastroju.

Bibliografia:

1. Rylander R. „Bioavailability of magnesium salts – a review.” Journal of Pharmacy and Nutrition Sciences 2014, 4: 57-59.
2. Siener R., Jagnen A., Hesse A. „Bioavailability of magnesium from different pharmaceutical formulations.” Urological research 2011, 39(2): 123-127.
3. Walker AF., et al. „Mg citrate found more bioavailable than other Mg preparations in a randomised, double-blind study.” Magnesium research 2003, 16(3): 183-191.
4. Schuette SA, Lashner BA., Janghorbani M. „Bioavailability of magnesium diglicynate vs magnesium oxide in patients with ileal resection.” Journal of Parenteral and Enteral Nutrition 1994, 18(5): 43-435.